SCHATTEN

Ich habe Angst vor der Dunkelheit,
Es gibt Schatten, die mich verschlingen wollen,
Schatten, die sich verstecken,
Die flüstern meinen Namen.

Ich kann nicht allein schlafen,
Die Nacht ist schrecklich, alles ist schrecklich
Wenn ich nicht klar sehen kann.
Ich habe Angst vor der Nacht.

Ich habe Angst vor Schatten,
Die wanderen unruhig,
Die verstecken sich in der Dunkelheit.

Die Nacht ist immer dunkler, wenn ich allein bin,
Ich habe Angst, allein zu sein,
Ich habe Angst, allein zu schlafen.

Weil es im Dunkeln Gefahr gibt,

Es gibt Schatten, die mich verschlingen wollen, mich zerstören,
Sie wollen meine Energie saugen, mich ernten.

Ich kann nicht schlafen,

Es gibt keinen Schlaf, wenn es Angst gibt,

Ich habe Angst vor meinen Alpträumen

Weil ich nicht weiß, ob es nur Träume oder Wirklichkeit sind.

Dunkelheit ist überall, es ist berührbar,
Es ist immer Nacht, wenn ich meine Augen schließe,
Ich habe Angst vor der Dunkelheit,
Ich habe Angst vor der Nacht,
Ich habe Angst vor meiner Angst.
Ich habe Angst vor den Schatten,
Sie wollen mich verschlingen.

PACIENCO

Pacienco finiĝis, mia horo venis, mi bezonas foriri.

Mi ne estas plu bonvenita ĉi tie,

Personoj ne volas paroli kun mi,

Neniu ridas pro miaj ŝercoj,

Neniu donas al mi kaftason,

neniu volas esti mia amiko,

do mi ne perdonas ilian malvarmecon.

Pacienco finiĝis, estas nenio bona en ĉi tio mondo,

estas perdo da tempo resti ankoraŭ ĉi tie,

kie ne estas mia vera loko,

kie mi ne estas vere kontenta.

Ĉu mi ŝanĝis aŭ la mondo estas malsama?

Kelkfoje la progreso marŝadas malantaŭen,

La kavernohomoj estis feliĉaj kaj ili ne sciis tion,

La vivo estis pli simpla: ĉasi, manĝi, dormi, ŝirmigi, postvivi,

La vivo estis postvivo, ili havis simplajn celojn,

Ili havis tempon por kontempli la stelojn.

Nun personoj ne havas tempon nek por revi,

La moderna mondo fariĝis homon maŝino,

Labori estas komputi numerojn kaj obei ordojn,

Proksimaj personoj nek interparolas plu nek konas ilin.

La mondo ŝanĝis kaj fariĝis min malfeliĉa,

Mi estas laca de esti malfeliĉa,

Mi ne povas loĝi kie mi ne estas bonvenita,

Mi devas foriri, returni al komenco de ĉio,

Kie ne estas nenio, apenaŭ eldetruiĝo

ĉar mia pacienco finiĝis.

LUCHA

La lucha continua,
la lucha por la supervivencia,
por intentar seguir vivo,
Todavía respirando, todavía tratando de vivir.
La lucha continua
y estoy luchando contra mi mismo,
contra mis ideas suicidas,
contra mis pensamientos de autodestrucción,
Contra mi tristeza, contra mi desesperanza.
La lucha continua,
pero sé que no seré el ganador
La muerte es más fuerte que todos nosotros.
No es posible la victoria, la derrota es nuestro destino.
Y nuestro futuro está enterrado en el cementerio.
¿Por qué engañarte? ¿Por qué sufrir más?
No hay otra manera de escapar de esta pesadilla,
La muerte es una puerta siempre abierta.
pero tengo miedo de cruzarla,
por eso sigo intentando sobrevivir,
todavía tratando de prolongar mis días,
Todavía tratando de no dejar que la tristeza me lleve al abismo.
Sí, la lucha continúa, pero ¿hasta cuándo?

SORDOS

Yo sufro en silencio,

Yo lloro en silencio,

Yo muero en silencio,

siempre en silencio como una tumba.

La vida se hace de sonidos,

pero yo estoy muerto y no sordo.

¿Por qué gritar?

No puedo oír mi voz.

No puedo llamar ayuda.

Tengo dolores en el alma

y ningún médico me puede curar.

Las oraciones no funcionan más,

los dioses son todos sordos,

el cielo no responde mis llamados.

¿Por qué no puedo morir en paz?

Estoy cansado de tantas mentiras,

Yo vivo en un mundo artificial,

tan irreal como un sueño.

Estoy cansado de tantas dudas.

Yo quiero la certeza de la muerte.

Quiero la paz de la tumba.

Yo quiero el descanso eterno,

el verdadero silencio del fin.

Estoy cansado de rezar.

Los dioses son todos sordos.