ARBORE MORTE

Un arbore morte.

Sin folios, sin fructos.

Ramos sic ubi le aves non canta plus.

Sin aqua, sin pluvia, sin flores.

Toto sic, un arbore morte in un deserto.

Nemo veni le visitar, toto sol.

Un die esseva juvene e habeva sonios.

Ma ora es antique, sic e morte.

Le radices procurava aqua e non le trovava.

Le terra sic, un deserto sin lacrimas.

Ubi non ha vita, non ha suffrentia.

Le sol non pardona, calor infernal.

Un arbore morte non ha umbras.

Non ha flores, non ha colores, non ha perfumo.

Ramos sic ubi le aves non canta plus.

Sin folios, sin fructos, sin vita.

Io es iste arbore morte.

NOVE INITIO

Un nove initio,

Un nove comenciamento,

Un nove opportunitate pro attinger le scopo,

Facer toto differente sin le antique errores,

Semper vader avante,

Semper tentar esser perfecte,

Semper tentar apprender,

Le vita es apprentissage,

Cader e levar se,

Comenciar un vice plus,

Rescriber le historia,

Un nove pagina, un nove die,

Le vita es nunc e non pote esser ajornate,

Le tempore non retorna e curre velocemente,

Ma tote matino es un recomenciamento,

Un nove opportunitate pro attinger le scopo,

Un nove opportunitate pro tentar esser felice,

Nascer de nove tote die.

DOLOR

Silentio, le mortes non parla.

Il non ha parolas exprimer le dolor,

le dolor non pote esser exprimite,

il pote solmente esser sentite.

Le suffrentia es personal, es particular,

es interne e non pote esser exteriorisate,

nemo pote sentir le simile dolor que io senti,

nemo pote esser io mesme.

Il hon ha empathia in le mundo,

il ha solmente egoismo e individualismo,

tote vole esser melior que le alteres.

Le vita es anque un battalia,

qui non se batte, non supervive.

Io provava batter se, ma le mundo es plus forte que io

e pro isso io suffreva in silentio,

io me regretta de nascer,

il non ha loco a me in iste mundo,

il non ha rationes a vivir,

io accepta mi destino que es le tumba.

Io es fatigate de io misme,

io es fatigate de esser ancora vive,

io es fatigate de iste dolor que solmente io senti.

MUNDO

In iste mundo io non pote esser felice,

Pro esso io debe vader por altere mundo,

Un mundo ubi le personas me ama,

Ubi io incontrara de nove mi parentes

Que multe tempore io non videva plus.

Io vole retirar me de iste mundo

Proque iste non es mi mundo,

Desde infante io sapeva que hic non esseva mi loco,

Io esseva semper un infante triste

E pensava que habeva ulle incorrecte con me,

Io sapeva que io esseva differente de altere infantes,

Illes jocava e habeva amicos,

Illes esseva felice proque illes pertineva a iste mundo,

Ma io esseva semper un straniero que es solmente de passage,

Io esseva un infante triste e non deveniva un homine prospere,

Mi projectos nunquam habeva successo,

Le personas non me valorisa,

Le feminas non me reguarda,

Io es despectato como un paria,

Pro esso io vole retirar me de iste mundo

Ubi io nunquam esseva felice,

Io vole liberar me de iste vita,

Io es fatigato de esser un prisionero,

Io vole le libertate del infinito,

Le pace del eternitate,

Le communion spiritual.

Morir es solmente clauder le oculos

E dormir por semper.

Le mortes es felice.