MI ESTAS SOLA

Estas nokto kaj mi estas sola,

La stratoj estas malplenigitaj kaj mi estas sola,

Personoj dormas en siaj domoj kaj mi estas sola.

Sola mi estas kaj ĉiam mi estos,

Mi ne scias kie morgaǔ mi estos,

Ĉu super aǔ sub la tero?

Mia vivo estas malvarma kiel ĉi tiu nokto,

Mia vivo estas malgaja kiel ĉi tiu nokto,

Mia animo estas vundita

Kaj la amo estas murdita.

Ne estas espero en la tero,

La estonteco estas ĉiam un mistero

Kaj la soleco estas kelkfoje un danĝero,

Miaj pensoj ĉiutage torturas min,

Estas neniu por savi min.

La nokto estas malvarma kaj mi estas sola,

Malhelaj pensoj kaj mi estas sola,

Proksima morto kaj mi estas sola.

Sola mi naskiĝis kaj sola mi mortos.

MALPLENA VIVO

Sen amo, sen fido, sen espero,

Malplena vivo,

Malplena koro,

Miaj tagoj estas grizaj,

Mi ne kredas je homaro,

Mi ne kredas je amo,

Mi ne kredas je min mem,

Homoj estas senutilaj,

Amikoj estas senutilaj,

Mi estas ankaŭ senutilaj ĉar mi vivas sola

En mia malgranda mondo,

La mondo ne bezonas min,

Dio forlasis min kiam mi estis ankoraŭ infano,

Mi ne scias preĝi,

Mi ne scias ami,

Mi ne scias rideti,

Mia koro estas malplena,

Ne estas gajo en mia malhela mondo,

Sola mi vivas kaj mortos,

Neniu memoros min.

PACIENCO

Pacienco finiĝis, mia horo venis, mi bezonas foriri.

Mi ne estas plu bonvenita ĉi tie,

Personoj ne volas paroli kun mi,

Neniu ridas pro miaj ŝercoj,

Neniu donas al mi kaftason,

neniu volas esti mia amiko,

do mi ne perdonas ilian malvarmecon.

Pacienco finiĝis, estas nenio bona en ĉi tio mondo,

estas perdo da tempo resti ankoraŭ ĉi tie,

kie ne estas mia vera loko,

kie mi ne estas vere kontenta.

Ĉu mi ŝanĝis aŭ la mondo estas malsama?

Kelkfoje la progreso marŝadas malantaŭen,

La kavernohomoj estis feliĉaj kaj ili ne sciis tion,

La vivo estis pli simpla: ĉasi, manĝi, dormi, ŝirmigi, postvivi,

La vivo estis postvivo, ili havis simplajn celojn,

Ili havis tempon por kontempli la stelojn.

Nun personoj ne havas tempon nek por revi,

La moderna mondo fariĝis homon maŝino,

Labori estas komputi numerojn kaj obei ordojn,

Proksimaj personoj nek interparolas plu nek konas ilin.

La mondo ŝanĝis kaj fariĝis min malfeliĉa,

Mi estas laca de esti malfeliĉa,

Mi ne povas loĝi kie mi ne estas bonvenita,

Mi devas foriri, returni al komenco de ĉio,

Kie ne estas nenio, apenaŭ eldetruiĝo

ĉar mia pacienco finiĝis.

MISO

Mi ne scias kion, tio mi volas,

Sed mi scias ke mi ne sukcesos;

Mi ne scias kie mi estas,

Sed mi scias, ke mi estas perdita kaj sola

Kaj mi bezonas baldaŭ morti.

Ĉiuj vojoj gvidas min nenien lokon.

Mi perdis mian esencon. Mi estas malplena.

Mi bezonas lumon, kredon kaj Dion.

Kie estas Dio kiam mi krias kaj suferas?

Kie estas anĝeloj por doni al mi konsilion?

Ĉielo ne respondas. Nur la silento estas la respondo.

Mi ne scias plu preĝi. Mi forgesis ĉiujn preĝojn.

Hodiaŭ mi estas sola.

Morgaŭ mi estos mortinta.

Mia vivo estas nur malespero.

Nenia kredo, nenia amo, nenia feliĉa memoraĵo.

Kion mi faris kun mia vivo?

Mi estas nur unu miso de miaj gepatroj.

Jes, mi estas unu miso.

Mi vivis vane kaj certe mortos vane.

Vivi estas perdo da tempo.

Sed mi ne havas plu tempon ĉar la fino proksimiĝas.

Mi povas vidi la morton kaj ĝi vokas mian nomon.

Nur la morto komprenas min.

Mi ploras ĉiutage ĉar mi suferas ĉiutage.

Mi ne volas plori, mi ne volas esti viktimo de la mondo,

Mi ne volas havi tragikan finon,

Sed mi ne povas ŝanĝi mian sorton.

Hodiaŭ mi estas sola.

Morgaŭ mi estos mortinta.

Mi estas feliĉa nur ene miaj revoj.

Tuta mondo malamas min. Mi ankaŭ malamas min.

Mi ne estas kiu mi volas esti. Mi estas nur un fiasko. Unu miso.

Do mi ne povas vivi plu ĉar mi ne povas venki la mondon.

Mi sentas nun nur malĝojon.

Ne estas estonteco por mi.

Ne estas morgaŭ por mi.

Ne estas helpo, espero, lumo, paco.

Estas nur malhelo kaj larmoj.