
Un arbore morte.
Sin folios, sin fructos.
Ramos sic ubi le aves non canta plus.
Sin aqua, sin pluvia, sin flores.
Toto sic, un arbore morte in un deserto.
Nemo veni le visitar, toto sol.
Un die esseva juvene e habeva sonios.
Ma ora es antique, sic e morte.
Le radices procurava aqua e non le trovava.
Le terra sic, un deserto sin lacrimas.
Ubi non ha vita, non ha suffrentia.
Le sol non pardona, calor infernal.
Un arbore morte non ha umbras.
Non ha flores, non ha colores, non ha perfumo.
Ramos sic ubi le aves non canta plus.
Sin folios, sin fructos, sin vita.
Io es iste arbore morte.
Da fault ein Stumpf
wo groß
ein Baum geträumt
von Moos
und lichtem Gras
umsäumt.
Kein Blätterrauschen
Ästeknarren:
Beklemmende Stille.
Die Worte erstarren
CurtirCurtido por 1 pessoa
Schönes Gedicht! ❤
CurtirCurtido por 1 pessoa
Merci beaucoup pour ce beau et poignant poème. 🙂
CurtirCurtido por 1 pessoa
Tu parla Interlingua?
CurtirCurtido por 1 pessoa
Non, j’ai juste compris parce que j’ai appris un peu l’italien et l’espagnol. Belle journée.
CurtirCurtido por 1 pessoa